فیلم «دَدَرس» روایت زندگی شخصی سازندگان فیلم، است که جایی در زندگی تصمیم میگیرند به رویای قدیمیشان، یعنی زندگی در سفر و در یک کمپر، به جای یکجانشینی، بپردازند. آنها دو فرزند دارند و زمانی که دختر بزرگشان به سن مدرسه میرسد، با این چالش روبرو میشوند که آیا باید برای تحصیل فرزندشان دست از سفر بردارند، یا خود میتوانند آموزش او را بر عهده گیرند؟
فیلم «دَدَرس» نگاهی است به پدیدهی آموزش خانگی به جای آموزش رسمی. فیلم برخی چالشهای پدران و مادرانی که فرزندانشان را از سیستم آموزش رسمی بیرون کشیدهاند، به تصویر کشیده و به این اشاره میکند که هنوز تعریف و قالبی قابل اعتماد و دلگرمکننده برای این انتخاب وجود ندارد و خانوادهها، علیرغم بیاعتقادی مشخصشان به سیستم آموزش رسمی، خود از نتیجه انتخابشان تصویر مشخصی نداشته و برای آیندهی فرزندانشان در اضطراب به سر میبرند و فشار مدرکگرایی جاری در فضای جامعه (و حتا فضای جامعه جهانی در رابطه با مهاجران) این اضطراب را بیشتر میکند.
«دَدَرس» هرچند در بیان این چالشها محتاط، و به شدت مراقب خطوط قرمز موجود است، اما جسارت سازندگان فیلم در نمایش چالشهایی که در خانواده در رابطه با این سبک زندگی رخ میدهد قابل تحسین است.
کارگردان(ها): صادق داوری فر و نفیسه ظهیری ثانی زوجی هستند که «دَدَرس» را با هم ساختهاند. آنها تهیهکننده «رادیو کمپر» هم هستند و صادق داوری فر سابقه ساخت چند فیلم مستند را در کارنامهاش دارد، که از جملهی آنها میتوان به «شرح شیخ کاشان» (درباره محسن قرائتی)، «فیه مافیه» و «بر عکس عکس» اشاره کرد.
کارگردانها: صادق داوری فر، نفیسه ظهیری ثانی
تولید سال ۱۴۰۲
مدت زمان: ۷۱ دقیقه
بخش مسابقه ملی- فیلمهای بلند «هفدهمین جشنواره سینما حقیقت» ۱۴۰۲
اهمیت: نگاه به پدیدهی آموزش خانگی، در برابر آموزش رسمی
جذابیت: سفر به دور ایران، همراه با خانوادهای امروزی، که عشایروار، در کمپر و در سفر زندگی میکنند
