بلاگ هاشور

نقد فیلم راز عیسی -هفدهمین جشنواره سینما حقیقت

فیلم راز عیسی - جشنواره سینما حقیقت

بیشتر مردم ایران –از جمله مردم عادی که اطلاعات تخصصی درباره هنرهای اصیل ایرانی، مثل نگارگری و فرش و… ندارند- نام استاد محمود فرشچیان را شنیده اند و بسیاری از آن ها کپی برخی از مشهورترین آثار او را در خانه دارند. اما شاید کمتر کسی را پیدا کنیم که نام استاد عیسی بهادری را شنیده باشد؛ مردی که آقای فرشچیان در نزد او هنر آموخته و او را به عنوان استادش ستایش می کند.

فیلم مستند «راز عیسی» پژوهشی است درباره همین مرد: استاد عیسی بهادری. کارگردان برای معرفی آقای بهادری به سراغ معدود بازماندگانش –که در فرانسه زندگی می کنند- رفته و سپس برای شناخت بیشتر او و در جستجوی آثارش، به اصفهان و موزه هنرستان و مجموعه های شخصی رفته و گفتگو با دیگر هنرمندان سنتی و شاگردان آقای بهادری و تصاویر آرشیوی، ساختار فیلم را شکل داده است.

در عکس‎های جذابی که در فیلم به نمایش درآمده، تصاویری از بازدید برخی از سران و پادشاهان کشورهای گوناگون، از جمله ملکه الیزابت بریتانیا و پادشاهان نروژ، دانمارک، اردن، ژاپن و… از آثار تاریخی و هنری اصفهان شاهدیم و نکته جالب این است که در تمام عکس ها، استاد عیسی بهادری در ردیف جلو –گاهی حتا جلوتر از مثلا فرح پهلوی- و در کنار آن مهمانان دیده می شود، که این موضوع جایگاه بالای او را در عرصه هنر ایران نشان می دهد. جایگاهی که وقتی آن را در می یابیم، سرنوشت غم انگیز آقای بهادری در سال های آخر زندگی اش و در غربت، تلخ تر و تراژیک تر جلوه می کند.

یکی از جالب ترین بخش های فیلم، رفتن به سراغ مردی است که بنا بر روایت فیلم در زمان انقلاب ۵۷ از شرایط موجود استفاده می کند و بسیاری از اصل طرح های فرش استاد بهادری را –به نوعی- به سرقت می برد و سال های سال، تا به امروز، همه را به نام خودش می زند و با بافت فرش هایی با طرح های او، تجارت پرسودی برای خودش دست و پا می کند.

«راز عیسی» فیلم ارزشمندی است که کاش با کمی حوصله ی بیشتر، جزییات بیانگرتری از آثار استاد بهادری را –به ویژه در زمانی که هنرمندان جزییات آثار را تشریح می کنند- به تصویر می کشید و همچنین در حاشیه صوتی اش –مثل انتخاب موسیقی و یا استفاده از افکت صدای جانواران، که با فضای اثر و سوژه همخوانی ندارد- توجه بیشتری به خرج می داد

 

فیلم راز عیسی

کارگردان: آبتین شُمیلی

تولید سال ۱۴۰۲

مدت زمان: ۸۱ دقیقه

بخش مسابقه ملی- فیلم‎های بلند «هفدهمین جشنواره سینما حقیقت» ۱۴۰۲

*

اهمیت: معرفی مردی که وزنه سترگی در هنر اصیل ایران به حساب می آید و کمتر کسی نامش را شنیده، بسیار ارزشمند است.

جذابیت: تصاویر آرشیوی و خاطراتی که دیگران از آقای بهادری روایت می کنند، از جمله خاطره اصرار ملکه الیزابت در به دست آوردن یکی از آثار ایشان، همچنین تماشای برخی آثار او –از جمله یک میز توالت شاهکار خاتم کاری- بسیار دیدنی و شنیدنی است

*

کارگردان: آبتین شُمیلی، فارغ التحصیل کارگردانی سینما از دانشگاه سوره. چند فیلم کوتاه از جمله «روک» و فیلم مستند «گنجینه ی هنر» درباره زندگی و آثار استاد محمود فرشچیان از کارهای پیشین اوست.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *