استاد دانشگاهی که فلسفه و منطق درس می دهد، به دلیل آن که همسرش برای مراقبت از پدر بیمارش چند روز خانه را ترک می کند، برای نگه داری از دو فرزندش مرخصی می گیرد و چند روز در خانه و در کنار بچه ها می ماند.
«دنده چپ» فیلم عجیبی است. اول از همه عنوانش، که در فضای اجتماعی این روزگار این کنجکاوی به ذهنتان خطور می کند که ممکن است فیلمی ببینید که به بهانه یک موضوع فرعی، به سر و پای تفکرات و جریان های چپ سیاسی و تاریخی… بپیچد؛ بعد می بینید که خیر! فیلم واقعاً فقط همان چیزی است که در خلاصه داستانش گفته شده است!
کارگردان در مصاحبه با خبرگزاری مهر گفته که «استاد» شش روز با فرزندانش تنها بوده که در فیلم سه روز از این روزها را می بینیم، اما پروسه ساخت این فیلم ۸ ماه طول کشیده است؛ که برای فیلمی که زمان تصویربرداری اش –به گفته ی کارگردان- پنج روز بوده، عجیب به نظر می رسد.
«دنده چپ» فارغ از این که پدر خانواده چه مدرک تحصیلی و چه شغلی دارد، درباره گرفتاری های پدری است که برخلاف روال عادی زندگی اش، مجبور می شود تا در نبود مادر از فرزندانش نگهداری کند، و آن جور که پیداست حوصله و توفیق زیادی هم در این کار ندارد. دختر خانواده –که در آستانه نوجوانی است- به وضوح از حضور دوربین و گروه فیلمسازی در خانه ناراضی و کلافه است و نکته عجیب دیگر این که چگونه فیلمی که در تیتراژش نام یک مشاور روان شناسی کودک هم آمده، به شرایط این کودک توجه چندانی نداشته و به کار خود ادامه داده است؟
در میان کلافگی پدر از سر و کله زدن با بچه ها و جیغ و دادهای پسر کوچک، کارگردان در پلان هایی که پدر خانواده می خواهد نفسی تازه کند، از او می خواهد تا موقعیت خودش را با توجه به مباحث فلسفه و منطق تحلیل کند، که خب، این رویکرد هم به عجایب دیگر فیلم اضافه می شود.
دنده چپ
کارگردان: امیرمحمد احمدی
تولید سال ۱۴۰۲
مدت زمان: ۴۴ دقیقه
بخش مسابقه ملی- فیلمهای نیمه بلند «هفدهمین جشنواره سینما حقیقت» ۱۴۰۲
*
اهمیت: ؟
جذابیت: ممکن است برای برخی، سرک کشیدن در زندگی مردم و تماشای کودکی که در نبود مادرش یکسره جیغ می زند و بدقلقی می کند جذاب باشد.
*
