جای جبران ندارد

در سال 2005، ویلموس پس از گذراندن بیست سال حبس به جرم قتل عمد آزاد می‌شود. او همچنان به یاد نمی‌آورد که چه عاملی باعث شد که او مرتکب این قتل شود. با این حال، عذاب وجدان آن لحظه‌ای دست از سرش برنمی‌دارد. پس از آزادی، مدتی را همچون بی‌خانمان‌ها سر می‌کند، اما به‌تدریج موفق می‌شود خانه‌ای در حومه‌ی بوداپست برای خود دست‌وپا کند. او اکنون در آن‌جا با حیواناتش که آن‌ها را خانواده‌ی خود می‌داند زندگی می کند. زندگی روزمره‌اش به دلیل ابتلا به بیماری‌های مختلف پیچیده شده است. فیلم زندگی ویلموس را پس از تشخیص سرطان معده دنبال می‌کند. او پس از آگاهی از بیماری‌اش، می‌کوشد به کمک تیمی از مددکاران اجتماعی، با اتفاقات گذشته‌ی زندگی‌اش کنار بیاید.