طرقه

طرقه روایت چهار زن، در روستاهای شمال خراسان است که از دردهایشان می گویند: از همسرانی که پاسخ فداکاری های آن ها را با ازدواج های مجدد و تحقیرشان دادند؛ مردانی که در یک نظام مرد سالارانه و زن ستیز، هرگز نتوانستند درد آن ها را به مثابه زن درک کنند و حتی نتوانستند نیاز طبیعی و انسانی شان را به موسیقی و به ساز نواختن و به آواز خواندن بفهمند؛ در طرقه این زنان و دست و پنجه نرم کردن آنها با مشکلات را می بینیم.
این زنان ساده و بی آلایش از این مجلس به آن مجلس می روند و با خدمتکاری و کارگری روزگار می گذرانند. زنانی که نه ادعای هنرمند بودن و نه ادعای موسیقی دانی دارند، اما وقتی می نوازند و می خوانند مبهوتشان می شوید.