دو کمانچه

دو کمانچه حکایت دو مرد است که هر دو کمانچه می نوازند و پنجاه ساله اند. هر دو در اوج مهارت حرفه ایی، یکی اما در فقر دست و پا می زند و آن دیگری در آغوش خوشبختی است.
شنیدن دو نوای کمانچه از دو شخص متفاوت. یکی با امید و رضایت، با توانایی در منعطف نمودن نوای سازی کهن با حال و هوای زمان خود، دیگری اما، مردی از بندر ترکمن ، نامید و بدون رضایت از وضعیت خخویش، با به میراث داشتن نوای سازی کهن از گذشتگان، از ناکامی ها و موانع بر سر راهش در تلاش کسب آنچه در خور خود می داند است.
هر کدام  با چه نگرشی، جاده ی عمر را گذرانده اند که به دو مقصد متفاوت رسیده اند؟