نگاهی به فیلم طرلان به بهانه اکران آنلاین در هاشور
• روایتی اجتماعی در بر گرفته از افکار عمومی عامیانه با رویکردی منتقدانه به مسئله خرافه پرستی در فرهنگ قشر روستایی و فرهنگ شهری و حتی افراد تحصیل کرده است.
• طرلان پسری نوجوان نماینده نسل روز در برابر خرافه های که کارکرد شبه جادویی دارند مقاومت می کند و هر از چندگاهی خود نیز تحت تاثیر محیط پیرامونش قرار گرفته و دست به حرکات جادویی می زند از قضا به صورت اتفاقی همین حرکات پاسخی مثبت را در بر می گیرد و همین عمل موجب شدت گرفتن نگرش خرافه را تشدید می کند.
• روایت شکل ساده و قابل فهمی دارد و زبان خود را برای مخاطب خاص محدود نکرده است همین شکل بیان موجب پذیرش فیلم از طرف مخاطب را میسر می کند.
• اصول نقد چنین ایجاب می کند که اول حسن اثر هنری سپس به مسائل قبح آن بپردازیم این متن از این قاعده مستثنی نیست. ابتدا لازم است به بازیگران بومی آذربایجان بخاطر ایفای نقش به شکل واقعی در قالب فضای روستایی تبریک گفت؛ در این میان《 ایلیا نوریان 》نو شگفته ای بی بدلیل برای نقش طرلان است. از آنجایی که متن اصلی لایه صریح فیلم برای مخاطب گویاست بهتر است ذکاوت کارگردان را تحسین کرد شخصا به این مهم اهمیت بیشتری قائل هستم. در ادامه سعی می کنم به مسائلی که برای هر چه بهتر دیده شدن فیلم بود بپردازم: نوعی نگاه دراماتیک تئاتری در دل طرلان قرار دارد این را از میان پلان های (langh) باز فیلم می توان استنباط کرد این مثال به مانند آن است که کارگردان برای نزدیک شدن به شخصیت ها از جنبه های تئاتری دور نشده است و کمتر از قابلیت نمای نزدیک سینما و حرکت دوربین بهره برده است. مسئله بعدی در رابطه با فیلم نامه ی اثر که حائز اهمیت است بهتر بود پایان بندی را از نطفه در آورده و پرورش داده می شد برای مثال مسئله گیاهان دارویی (《بویماردن》که در پایان بندی مطرح شده است ) با مسائل خرافه پرستی ترکیب نمی شد و به یک انسجام کلی بهتری دست می یافت.
• در پایان
هیچ سفره باز نشده ای ایراد ندارد هر تک تک عوامل جای تبریک فراوان دارند و امیدوارم چنین حرکات متعددی در میان سینماگران آذری اتفاق بیافتد.
• به امید روزی که ستاره های خود را داشته باشیم
