درباره «پروژه ازدواج»/ مستندی که بیننده را همراه می‌کند
مستند «پروژه ازدواج» به کارگردانی حسام اسلامی و عطیه عطارزاده با نمایش یک موضوع جهان‌شمول و انسانی تماشاگر را با خود همراه می‌کند:
«پروژه ازدواج» تا امروز پربیننده ترین مستند «اکران حقیقت» در سایت هاشور بوده است. فیلم روایتی است دیدنی و شنیدنی که با روایت زنی (عطیه عطارزاده) آغاز می‌شود که عشقش را از دست داده است. این نقطه اتصال تماشاگر با فیلم است: عشق. سپس دوربین به یک آسایشگاه سر می زند که تعدادی از زنان و مردانش در حسرت رابطه ای عاشقانه هستند. فیلم با تمرکز بر این جهان، شخصیت‌هایش را معرفی می کند و به دنیای زنانی نزدیک می شود که در آرزوی ازدواج و حتی فرزندآوری هستند.
«پروژه ازدواج» از آن دست مستندهایی است که تماشایش برای مخاطب (حتی مخاطبی که به سینمای مستند علاقه ندارد) جذاب است. فیلم، با وجود تلخی ذاتی‌اش، سرپاست و تا انتها تماشاگر را با خود همراه می‌کند. طنزی لطیف دارد و با نمایش وجوهی کمتر دیده شده از بیماران اعصاب و روان،تصویری تازه از دنیای آنان برای مخاطبش می سازد.
فیلم که نامی جذاب دارد، چند ستاره هم دارد. از جمله دکتر که می کوشد ساختارهای کهنه را دور بریزد و ایده اش را عملی کند و سحر، دختری جوان که عاشق سیف الله است و می‌خواهد با او شبیه زنی و مردی سلامت، زندگی مشترکش را شروع کند. نکته جالب این است که هم سحر و هم دکتر، در رسیدن به رویایشان شکست می خورند، گویی که بایدها و نبایدها (که اغلب علمی و درست است) اجازه چنین ریسکی را به آنها نمی‌دهد.
«پروژه ازدواج» بیش از آنکه جهان مردان را تصویر کند، به زنان قصه می‌پردازد و به آنها نزدیک شده، به فیلمی زنانه تبدیل می‌شود. به نظر می رسد قدرت عشق زنان، شخصیت‌های مرد فیلم را تحت تاثیر قرار می دهد.
«پروژه ازدواج» از میان ۱۵ فیلمی که تا به حال در اکران حقیقت نمایش داده شده، با فاصله از بقیه بسیار پربیننده بوده، اگرچه صرف پربیننده بودن، نمی‌تواند دلیلی بر ارزش‌های یک فیلم باشد اما «پروژه ازدواج» به دلیل پیوند خوردن با سینمای داستانی، توجه به روایت، و انتخاب موضوعی جذاب و جهان شمول، به اثری تماشایی تبدیل شده است. مستندی تکان دهنده که در آن می‌شود رنج را دید. رنج تنهایی، بی عشقی و غم شبیه نبودن به دیگران.
