مازیار آل داوود

راستش مستند مازیار آل‌داوود برام خیلی خاص بود. نه فقط به‌خاطر خود شخصیت مازیار، که البته فوق‌العاده کاریزماتیک و عمیق بود، بلکه به‌خاطر اون نگاه انسانی و صادقی که فیلم‌ساز به زندگی‌اش داشت. من اصلاً فکر نمی‌کردم از دل یه آدم به‌ظاهر ساکت و معمولی، این‌همه حرف، درد، و معنا بیرون بیاد. یه جاهایی با خودم گفتم کاش می‌تونستم باهاش حرف بزنم... یا حتی فقط بشینم کنارش. انگار مستند، یه پنجره بود به دنیایی که هم غم داشت، هم امید. و خب، به‌شخصه واقعاً باهاش ارتباط گرفتم. به‌نظرم فیلم بیشتر از یه مستند معمولیه، چون آدمو مجبور می‌کنه به خیلی چیزا فکر کنه؛ به آدم‌هایی که دور و برمون هستن ولی دیده نمی‌شن.

فیلم جذاب و قشنگی بود . من یکی که خیلی خوشم اومد .استاد مازیار آل داوود عزیزترین هستن . مرسی از کسایی که فیلمو ساختن